სტატიები

ბუნებრივია, რომ ყოველ ქვეყანას, რომელიც თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობის გზაზე დგას, წინ ბევრი ბარიერი ეღობება. არც საქართველოა ამ მხრივ გამონაკლისი. თავისუფლების მოპო- ვებას, თუ შეიძლება ასე ითქვას, ორი ნაწილი აქვს. ერთია, რო გორ გათავისუფლდება იგი გარეშე დამპყრობელი ძალისაგან. და, მეო-რე, შიგნით,

ილია ჭავჭავაძემ მიხეილ ლერმონტოვის „მწირი“ თარგმნა. თარგმნისას მოულოდნელი რამ ჩაიდინა: ფინალი შეცვალა. რუსული „მწირი“ ასე მთავრდება: «И божья благодать сошлаНа Грузию! Она цвелаС тех пор в тени своих садов,Не опясаяся врягов,За гранью дружеских штыков» ქართულის უკანასკნელი სტრიქონები კი ასეთია: „მას

რატომღაც სიტყვა პროვინციას ყოველთვის უარყოფითი მნიშვნელობით ვხმარობთ, მაგრამ გვავიწყდება, რომ მასაც აქვს გარკვეული ხიბლი, კერძოდ გულუბრყვილობა, რაც ზოგჯერ ადამიანის სულიერ სისუფთავეს მოწმობს. ლევან ჭელიძისა და ნანა მჭედლიძის ფილმში “პირველი მერცხალი” დახატულმა პროვინციამ ამ ალალი მიამიტობით მიიპყრო თავდაპირველად ჩემი ყურადღება. “პირველი

დედამიწის ყველა კუთხეში ადამიანთა ნივთიერი ყოფა იქ გაუმჯობესდა, სადაც საზოგადოებამ ევროპული კულტურა აითვისა და გაითავისა. რუსეთის კულტურას ევროპული ხასიათი და თვისება არა აქვს. რუსმა შეიძლება უზარმაზარი ენერგია დახარჯოს, ნიჭი გამოავლინოს, მაგრამ ზარბაზანი – მეფე შექმნას, რომელიც არ ისვრის, მეფე-ზარი ჩამოასხას,

დანაშაული მოხდა. პატიოსნებას გულისთქმამ სძლია და საფარბეგმა („გამზრდელი“) ძიძიშვილის ცოლი გააუპატიურა. სიყვარულის თავდავიწყებამ წაიღო და ონისემ („ხევისბერი გოჩა“) გუშაგის მოვალეობა დაივიწყა. მტერი შემოეპარა. უცხო ტომის ქალი შეუყვარდა და ანდრი („ტარას ბულბა“) დუშმანის მხარეს გადავიდა. ესეც არ იკმარა: თავისიანებს მედგარი ბრძოლა

დღეს რომ მთელ სსრკ-ში ურთულესი და უმძიმესი ვითარებაა, ეს არავისთვის არის ახალი ამბავი, აშკარად ახლოვდება დიდი სამოქალაქო ომი, ეს საფრთხე ერთხელ დადასტურდა 19 თებერვალს ბ. ელცინის განცხადებით. ამ განცხადების მერე ან ელცინი უნდა დაეცეს ან გორბაჩოვი. ორiვეს მძლავრი ძალები ჰყავთ