სტატიები

მე-19 საუკუნის ქუთაისი. ამ ვიწრო ქუჩებს, კოპწია სახლებს, პატარა ბაღებს ახსოვთ სოლომონ მეორე და სოლომონ ლიონიძე; ოქროს ჩარდახი და რუსის ჯარი. ურჩი ივანე აბაშიძე და მისი შვილიშვილი აკაკი წერეთელი, ეშმაკი და ჭკუადამჯდარი ვაჭარი იაკობ ნიკოლაძე და მისი შვილი ნიკო ნიკოლაძე.

მეტად სამწუხაროა, მაგრამ ფაქტია: ქართველს, თუ ქართველი მართლმადიდებელი ქრისტიანი არ არის, ქართველად არ მიაჩნია. კათოლიკე ქართველს ფრანგს ეძახის, გრიგორიანელ ქართველს _ სომეხს, მუსლიმ ქართველს _ თათარს. ამას სჩადის არა მარტო წერა-კითხვის უცოდინარი ქართველი, არამედ, ხშირად, ნაირნაირი სამეცნიერო ჩინ-მედლით აღჭულვილიც. ამ

მარტო ის, რომ 1878 წელს, იმერეთში, ცხრუკვეთში, დაბადებული კაცი 1965 წელს გერმანიაში, მიუნხენში, გარდაიცვალა, ნათლად მეტყველებს რა ბედი ერგო მიხეილ წერეთელს. ნახევარი ცხოვრება სამშობლოში გაატარა, მეორე ნახევარი – უცხოეთში. აქაც და იქაც მეცნიერებას ემსახურებოდა. დიდი მემკვიდრეობა დაგვიტოვა. ჩვენ მიხეილ წერეთლის